کولبران و سوختبران

کولبران و سوختبران، نان‌آوران و زحمتکشانی با کمرهای تا شده برای کسب لقمه‌ای نان به قیمت جان

زمینه‌های شکل‌گیری

کولبران و سوختبران از محروم ترین اقشار جامعه هستند. افزایش شکاف طبقاتی و گسترش فقر در ایران بدلیل چپاول و غارت اموال و ثروتهای مردم توسط حاکمیت دیکتاتوری ولایت فقیه و پاسدارانش، نرخ بیکاری را افزایش داده است. این پدیده، اشتغال‌یابی را به مشغله جوانان بدل کرده و تلاش اقشار مختلف مردم برای کسب روزی، آنها را به یافتن شغل‌های کاذب واداشته است. این موضوع در استانهای محروم غرب و همچنین در سیستان و بلوچستان باعث پدیده‌هایی به نام کولبری و سوختبری کرده است. در شرایطی که چنگالهای خونین پاسداران، در تاروپود اقتصاد کشور تا اعماق فرورفته، راهی برای اشتغال جوانان باقی نمانده، کولبری، تبدیل به یک شغل شده است. کولبری، یکی از این شغل‌های کاذبی است که چند سالی‌ست تحت حاکمیت فاشیسم دینی حاکم بر ایران، مردم شهرهای مرزی، به خصوص در استان‌های کردستان و آذربایجان غربی، با آن امرار معاش می‌کنند. کولبر یا کوله‌بر، به افرادی گفته می‌شود که بدلیل فقر و ناچاری برای کسب درآمد و گذران زندگی خود با پای پیاده و بر روی دوش خود اقدام به حمل اجناس و عبور دادن آنها از مرز می‌کنند. کولبران اساسا در استانهای کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی زندگی می‌کنند.

سوختبران چه کسانی هستند؟

سوختبری در استان سیستان و بلوچستان اصلی ترین منبع درآمد مردم محروم است. سوخت‌ ‌بری در سیستان و بلوچستان مانند کولبری در کردستان زاییده فقر و تنها راه معیشت مردم می‌باشد. مردمی که با وجود ثروت‌های فراوان کشوری همچون ایران در زیر سخت‌ترین فشارهای فقر و بیکاری قرار دارند. خشکسالی و بیکاری  امان از مردم  بلوچ بریده و ناگزیرند برای تهیه لقمه نانی به تجارت مرگ روی آورند