آماری تکان‌دهنده از کشته و زخمی شدن کولبران و کاسبکاران در سال گذشته میلادی
وبسایت کردپا که خبرهای مربوط به مناطق کردنشین غرب کشور را پوشش می‌دهد در یک گزارش تفکیکی ـ آماری، به انتشار آمار کشته و زخمی‌شدن کولبران و کاسبکاران در سال گذشته میلادی (٢٠١٩) در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه ایران پرداخته است.
مطابق این آمار طی سال گذشته میلادی ۲۵۰ کولبر و ۲۰ کاسبکار کشته و زخمی شده‌اند. کردپا این آمار را با استفاده از منابع موثق گردآوری کرده و تفکیک آمار با توجه به مشخصات در دسترس افراد بوده است.
لیست اسامی کولبران:
لیست اسامی کاسبکاران:
مطابق طبق آمار این آژانس خبری، در سال ٢٠١٩:
- ٢٥١ کولبر توسط نیروهای نظامی کشته و زخمی شده‌اند. (٧١ کشته، ١٨٠ زخمی)
- ٦ تن از این کولبران کشته شده، زیر ١٨ سال سن داشته و یک نفر دیگر ١٨ ساله بوده است.
- همچنین در سال ٢٠١٩ مجموع ٢١ کاسبکار در جاده‌های مواصلاتی به ظن حمله کالای قاچاق توسط نیروهای نظامی کشته و زخمی شده‌اند. (١٢ کشته و ٨ زخمی)
- در این مدت ٥ شهروند مدنی نیز در جاده‌های مواصلاتی به ظن حمل کالای قاچاق هدف تیراندازی قرار گرفته و کشته و زخمی شده‌اند. (١ کشته و ٤ زخمی)
نمونه‌هایی از وضعیت کولبران در سال ٢٠١٩:
فرهاد و آزاد خسروی:
جان باختن دو کولبر ۱۴ و ۱۷ ساله از یک خانواده محروم مریوانی در کوهستان‌های اورامانات وجدان عمومی را خراشید. دو برادری که در ارتفاعات “ته‌ته” گرفتار بهمن شدند، از سه سال قبل نان‌آور پدر و مادر پیر و فقیرشان بودند.
جسد آزاد خسروی، برادر بزرگتر را روز ۲۶ آذر یافتند. سه روز بعد، با کمک صدها نفر از مردم محلی، جنازه فرهاد خسروی در نزدیکی جاده اصلی پیدا شد. مردم با تکه‌های نان به بدرقه پیکر فرهاد رفتند و در خاک سپاری او شعارهای ضد حکومتی از جمله «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند.
تصویر کولبر جوانمرگ شده، با دهان نیمه باز و مشت گره کرده، با عنوان جان برای نان دست به دست می‌شود.
هر دو برادر مرده‌اند و کسی نمی‌داند چه بر آنها گذشته؛ اما رویت شاهدان در بسیاری خطوط شبیه هم است. از جمله روایت حسین کوششی، همسایه آنها که گفته است: «…آن روز پنج نفر راهی گردنه ته‌ته شدند. وقتی بار را به آنها تحویل دادند، سه نفر از ادامه کار منصرف شدند؛ اما این دو برادر که شرایط زندگی‌شان سخت و نیاز مالی شان شدید بود تصمیم گرفتند بار را تحویل بگیرند.
در میانه راه شدت کولاک و برف و سرما آنقدر شدید شد که نتوانستند ادامه دهند. برادر بزرگتر متوقف شد و برادر کوچکتر ساعت‌ها کنارش ماند. چند ساعت بعد سه کولبر دیگر در مسیر آنها را دیدند اما آنقدر وضعیت جوی وخیم بود که هیچ کس توان نجات دیگری را نداشت… همان‌جا از آزاد خواستند با آنها برود. او ابتدا پذیرفت اما بعد از چند قدم دلش نیامد و دوباره برگشت…»
مرد همسایه می‌گوید یک برادرشان چوپانی می‌کرد و این دو تنها امید خانه بودند: «شاید برخی بپرسند که چرا سراغ این کار رفتند، بالاخره از گرسنگی نمی‌مردند؛ اما من می‌گویم چرا از گرسنگی می‌مردند؛ آن قدر که وضع مردم اینجا بد است. بعد از ۱۲ سال که روستای ما گازکشی شده، تازه امروز با چند ساکن دیگر روستا جمع شدیم و برای این خانواده بخاری خریدیم. یعنی این همه سال حتی نمی‌توانستند یک بخاری برای خانه خودشان بخرند.»
کولبری که برای معالجه خواست کلیه بفروشد:
لقمان وحید، کولبر شین‌آبادی که در اسفند ۹۶ روی مین رفت، می‌گوید، برای تأمین هزینه‌های عمل جراحی چشمش، کلیه‌اش را به فروش گذاشت. کمیسیون ماده ۲، تنها کمیسیون مسئول رسیدگی به قربانیان مین و ادوات جنگی اعلام کرده که او با عبور غیرقانونی از مرز ماهیتاً مرتکب جرم شده و نه تنها هزینه درمان به او تعلق نمی‌گیرد، بلکه باید جریمه رد مرز هم بپردازد. دادگاه جریمه را به کولبر سانحه‌دیده بخشید.
قابل ذکر است که هزینه‌های عمل او در ادامه پخش وضعیتش در سوشیال میدیا و رسانه از سوی افراد خیرخواه به حساب وی واریز شد که ١٣ میلیون تومان ایرانی بود.
کولبران ورزشکار:
مهدی خسروی
مهدی خسروی، بوکسور بیست ساله و عضو تیم ملی امید، عکس خود را در حال کولبری در ارتفاعات مریوان منتشر کرد.
او به خاطر ناداری و فقر به کولبری روی آورده است. او به همین دلیل ترک تحصیل کرده است. آرزوی خسروی این است که دغدغه معاش نداشته باشد و بتواند تمام‌وقت به ورزش بپردازد.
انتشار عکس‌های مهدی خسروی، بوکسور تیم ملی امید، این روز‌ها سروصدای زیادی را در فضای مجازی به راه انداخته است. بوکسوری ناشناخته که حالا با دست‌به‌دست‌شدن تصاویرش به چهره‌ای مورد توجه در جامعه و ورزش ایران تبدیل شده است.
خسروی اگرچه صاحب عنوانی در سطح بین‌المللی نیست، اما چند سالی است که جزء نفرات برتر کشور است و به اردو‌های تیم ملی هم دعوت می‌شود. دلیلی که باعث شده نام این بوکسور سبک‌وزن سر زبان‌ها بیفتد، کولبر بودن اوست.
او که اصالتا کردستانی است، مجبور است با ۴۹ کیلوگرم وزن، به‌خاطر مشکلات مالی در کوه‌های مریوان کولبری کند. مهدی در حالی این شغل پرخطر را برای خود انتخاب کرده که دانشجوی رشته علوم تربیتی نیز هست. بیشتر از همه، اما عشق و علاقه‌اش به ورزش بوکس باعث شده به کولبرشدن روی بیاورد؛ چراکه تمام هدف و آرزویش این است که روزی خود را روی سکو‌های بوکس آسیا و جهان ببیند.
خسروی بعد از انتشار عکس‌هایش در رسانه‌های مجازی، گفت‌وگویی را با یکی از رسانه‌های ایرانی خارج از کشور داشت و از سختی‌های زندگی و تلاشش برای ادامه ورزش حرفه‌ای صحبت کرده است؛ او می‌گوید: «من از خانواده پرجمعیت ۱۱نفره با پدری بازنشسته‌ام که حقوقش کفاف خانواده را نمی‌دهد. از ۱۵سالگی مشغول به کار سخت کولبری برای خرج زندگی و تحصیلم شدم. کولبری که جان جوانان این سرزمین را می‌گیرد و آنها را مجبور می‌کند تا از اهدافشان دست بکشند. تابه‌حال از هیچ‌جا حمایت نشده‌ام. کولبری شغلی نیست که بشود به آن دل بست. از فقر و نداری مجبور به انجام آن شدم.»
او در ادامه می‌گوید: «از مسئولان خواهش می‌کنم حمایتم کنند. ورزش قهرمانی بدون حمایت مالی به جایی نمی‌رسد. بوکس ورزشی است که به حمایت شدیدی نیاز دارد. ما شب‌ها می‌رویم کول می‌آوریم. وقتی کولبری می‌کنیم فشار عجیبی به بدنم می‌آید. ساعت دو شب می‌رویم، ۱۲ ظهر برمی‌گردیم.
بعضی وقت‌ها که از کولبری می‌آیم، تا چند روز نمی‌توانم تمرین کنم. درآمد ما به وزن بار است و هرچه بار سنگین‌تری بیاوریم پول بیشتری می‌گیریم. برای هر کیلو بار، ۱۲ هزار تومان می‌گیریم.»
خسروی با وجود این شرایط سخت حاضر نیست از کولبری دست بردارد، چراکه به مدال‌آوری و حضور در رقابت‌های آسیا و جهان و المپیک فکر می‌کند: «چند بار در مسابقات کشوری شرکت کردم و شکست خوردم.
چند بار هم به اردوی تیم ملی دعوت شدم. اگر در خودم توانایی بوکس‌کردن را نمی‌دیدم، این ورزش را رها می‌کردم. من می‌خواهم خودم را در المپیک ببینم و اگر کسی نباشد حمایتم کند، به جایی نمی‌رسم. رؤیای من المپیک است و به راهم ادامه می‌دهم. متأسفانه هیچ سازمانی از ما حمایت نمی‌کند. غرورم به من اجازه نداده پیش کسی دست دراز کنم و دردِدل کنم. همیشه دستم در جیب خودم بوده است».
ماجرای کولبربودن مهدی خسروی در شرایطی جامعه را تحت تأثیر قرار داده که مسئولان بوکس استان کردستان معتقدند هیچ اطلاعی از این قضیه ندارند.
فقر و نداری باعث شده تعدادی از استعداد‌های ورزش کشور فرار را بر قرار ترجیح دهند و با تغییر تابعیت، برای تیم‌های ملی کشور‌های خارجی مسابقه بدهند. این‌ها همه در حالی است که باید دست‌فروشی و کارگری خیلی از ملی‌پوشان عنوان‌دار رشته‌های مختلف را به این اتفاقات تلخ اضافه کرد.
طه غفاری:
دونده مریوانی و دارنده دو مدال جهانی، یک مدال آسیایی و چندین مدال کشوری و استانی، برای گذران زندگی، کولبری می‌کند.
این دونده، سابقه قهرمانی در مسابقه دو صحرانوردی جوانان ایران در سال ۹۲ و همچنین عنوان نایب قهرمانی تیمی در مسابقات جوانان آسیا در سال ۲۰۱۴ را در کارنامه‌اش دارد.
انتشار تصاویری از غفاری در شبکه‌های اجتماعی در حال کولبری خبرساز شده است. او درباره کولبری‌اش به خبرگزاری تسنیم گفته است: «شرایطم واقعا سخت است و این کار را از بی‌بضاعتی انجام می‌دهم. من هر روز پنج ساعت وسایل مختلفی از جمله پوشاک را کولبری می‌کنم و به ازای آن ۱۶۰ هزار تومان پول می گیرم. کولبری یکی از کارهای بسیار سخت است که در آن مرگ و میر هم وجود دارد و باید وسایل را در ارتفاع ۲۵۰۰ متری جابجا کنم. واقعا تصور این کار هم بسیار سخت است، چه برسد به انجام دادنش.»
غفاری می‌گوید هیچ کاری برایش «عار» نیست و کولبری را با تمام سختی‌هایش شغل شریفی می‌داند و برای تامین مخارج زندگی‌اش به هر کار «با شرافتی» از جمله کولبری دست می‌زند.
این دونده مریوانی که تاکنون توانسته از شلیک مستقیم نیروهای امنیتی ایران در امان بماند، می‌گوید: «بعد از انتشار تصویرش در حال کولبری با مدیرکل ورزش و جوانان استان کردستان و رییس هیات دو و میدانی صحبت کرده است.»
طه غفاری قهرمان دونده کرد تاکنون بیش از ٢٠مقام قهرمانی ایرانی، آسیایی و بین‌المللی کسب کرده است.
غفاری ادامه می‌دهد: «تنها خواسته من این است که شرایطی برایم ایجاد شود تا بتوانم با خیال راحت‌تری تمریناتم را پیگیری کنم.» کولبران کولبران
