کولبران، نان‌آوران و زحمتکشانی با کمرهای تا شده
زمینه‌های شکل‌گیری
افزایش شکاف طبقاتی و گسترش فقر در ایران بدلیل چپاول و غارت اموال و ثروتهای مردم توسط حاکمیت دیکتاتوری ولایت فقیه و پاسدارانش، نرخ بیکاری را افزایش داده است. این پدیده، اشتغال‌یابی را به مشغله جوانان بدل کرده و تلاش اقشار مختلف مردم برای کسب روزی، آنها را به یافتن شغل‌های کاذب واداشته است.
در شرایطی که چنگالهای خونین پاسداران، در تاروپود اقتصاد کشور تا اعماق فرورفته، راهی برای اشتغال جوانان باقی نمانده، کولبری، تبدیل به یک شغل شده است.
کولبری، یکی از این شغل‌های کاذبی است که چند سالی‌ست تحت حاکمیت فاشیسم دینی حاکم بر ایران، مردم شهرهای مرزی، به خصوص در استانهای کردستان و آذربایجان غربی، با آن امرار معاش می‌کنند.
کولبر یا کوله‌بر، به افرادی گفته می‌شود که بدلیل فقر و ناچاری برای کسب درآمد و گذران زندگی خود با پای پیاده و بر روی دوش خود اقدام به حمل اجناس و عبور دادن آنها از مرز می‌کنند. کولبران اساسا در استانهای کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی زندگی می‌کنند.
نرخ بیکاری در کردستان در تابستان ۹۸ بیشتر از ۱۲.۲ درصد ارزیابی شده است. بنابراین، شغل کولبری، تنها چاره بسیاری از مردم محروم و جوانان بیکار در مناطق مرزی برای غلبه بر گرسنگی خود و خانواده‌شان است.
تاکنون مدار وضعیت نگران‌کننده زندگی در استانهای مرزی، تغییری نکرده است. بسیاری از مردم در کردستان، آذربایحان غربی، سیستان و بلوچستان، کرمانشاه و… سال‌هاست به کولبری و سوختبری به عنوان تنها ره‌یافت زندگی خود می‌نگرند.
