کودکان کار و خیابانی محصول فقر و بیکاری هستند که نتیجه حاکمیتی دیکتاتوری و جامعه‌ای طبقاتی می‌باشند.
محصول بلافصل تمامی نظام‌های دیکتاتوری و وجود یک جامعه طبقاتی، انواع معضلات اجتماعی است که نسیب آن جامعه می‌شود. انواع مشکلات اجتماعی مانند؛ فقر، بیکاری، اعتیاد، فساد و فحشاء، محصول جبری چنین حاکمیت‌هایی است. کودکان کار و خیابانی از جمله معضلات مشابهی است که امروزه جامعه ایران، در حد کلان مبتلا به آن می‌باشد.
سیدحسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، روز ۱۶خرداد ۱۴۰۰، به گوشه‌هایی از این واقعیت اعتراف نمود. وی که در یک گفتگوی مطبوعاتی شرکت کرده بوده گفت: «۸۰درصد این کودکان بدلیل فقر کار می‌کنند». موسوی چلک بر این نکته تأکید داشت کودکان کار و خانواده‌هایشان باید به موقع شناسایی و مورد حمایت قرار بگیرند. زیرا در غیر این‌صورت، امیدی به بهبود این وضعیت نیست.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، روی سخنش با دولت آینده بود. دولتی که قرار است پس از انتخابات جدید ریاست جمهوری بر سرکار بیاید. مهمترین نکته‌ای که او خطاب به دولتمردان آینده داشت این بود که؛با نگاه جزیره‌ای به این موضوع نگاه نکنند. مشکل کودکان کار ، جزیره‌ای جدا از دیگر واقعیت‌های اجتماعی امروز ایران نیست. موسوی چلک تأکید داشت که مسبب چنین وضعیتی، وجود خانواده‌های نابسامان بسیار زیادی است که امروزه در کشور وجود دارند. خانواده‌های فقیر، خانواده‌هایی با داشتن عضو معتاد، خانواده‌های بی‌سرپرست، خانواده‌هایی که دچار آسیب‌های اجتماعی شده‌اند، همگی از این جمله‌اند.
طبق قانون، بکارگیریی کودکان کار جرم است
موسوی چلک، پس از اشاره به جنبه‌های ساختاری بوجود آمدن قشری بنام کودکان کار، به وجه قانونی آن پرداخت. او در این زمینه به موادی از قانون اساسی اشاره کرد که به سن قانونی کار اشاره دارد. وی گفت: ماده ۷۹ قانون کار، کار کودکان را ممنوع کرده است. در ماده ۸۰ این قانون، کار برای کسانی که سنشان بین ۱۵ تا ۱۸ باشد را طبق شرایطی پذیرفته است. شرایطی که چنین افرادی بعنوان کارگر جوان شناخته شده و مورد حمایت ویژه قرار دارند. اما متأسفانه، امروزه شاهد این هستیم که تعداد کودکان کار کشور با سنین کم رو به افزایش است. کودکانی که بیش از ۸۰ درصد آنها با خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند و صرفا بدلیل فقر به این کارها روی آورده‌اند.
مشکل کودکان کار ، دغدغه هیچ کدام از دولتهای قبلی نبوده است
موسوی چلک رئیس انجمن مددکاری کشور، صریحا به این موضوع اعتراف نمود که تا کنون به این موضوع توجهی نشده است. مشکل کودکان کار و کودکان خیابانی، دغدغه هیچ یک از دولتهای قبلی نبوده و دنبال نشده است. لذا لازم است که دولت جدید به این موضوع توجه جدی داشته باشد. موسوی چلک اضافه نمود که اظهار نظرهای غلط و نگاه‌های اشتباهی در این زمینه وجود دارد. اساسا با نگاه جرم انگارانه به این موضوع نگاه شده و برای آن مسیر تنبیه و زندان و مجازات را برگزیده‌اند. درصورتی که چنین بلیه‌ای محصول فقر خانواده‌ها و بیکاری گسترده در کشور می‌باشد.
برای حل مشکل کـودکان کـار نیاز به اراده‌ای جدی است
رئیس انجمن مدکاری کشور، در انتها خطاب به کسانی که تصمیم دارند بعد از انتخابات دوره سیزدهم به سر کار بیایند تاکیداتی جدی داشت. وی بر این نکته تأکید داشت که کشور ایران از نظر قانونی و سیاستگذاری در این حوزه چیزی کم ندارد. آنچه تاکنون از دولتهای گذشته و مسئولین این امر دیده نشده، عدم وجود اراده کافی برای حل این مشکل است. مسئولین مربوطه باید این را درک کنند که کـودکان کـار موضوعی جدا و جزیره‌ای پرت‌افتاده از دیگر مسائل اجتماعی نیست. تا وضعیت اقتصادی کشور درست نشود، و تا اعتیاد در کشور کنترل نگردد، نباید انتظار کاهش این کودکان باشیم.
- سکوت «فراکسیون کارگری» در برابر قوانین استثماری با بکارگیری کودکان کار
- در تهران ۴۰۰۰ کودک زباله گرد مشغول کار هستند
اینستاگرام ایران کارگر: https://www.instagram.com/irankargar2019
به کانال تلگرام ایران کارگر بپیوندید https://t.me/IranKargar96
