کودکان کار قربانی فقر، خشونت و سوتغذیه + کلیپ
۲۹ آبان روز جهانی کودک
هرچند آمارهای رسمی تعداد کودکان کار در ایران را حدود دو میلیون نفر اعلام کرده است، اما آمارهای غیر رسمی حکایت از واقعیت وجود ۷ میلیون کودک کار در ایران دارند.
بیشترین تعداد کودکان کار در فاصله سنی ۱۰ تا ۱۵ سال هستند. آنها اغلب از رفتن به مدرسه و تجربه دوران کودکی بی بهره‌اند و سلامت روحی و جسمی‌شان همواره در تهدید است.
کودکان کار به کارهایی مشغول و وادار می شوند که برای سلامتی فیزیکی، روانی، اجتماعی، اخلاقی و شخصیتی کودکان مضر است. این اجبار با تحصیل کودک تداخل پیدا می‌کند و انتهایش به ترک تحصیل منجر می‌شود.
وضعیت کودکان کار از دردناکترین مسائل اجتماعی در ایرانی است؛ آنچنان که رسانه‌ها و کارشناسان مسائل اجتماعی از آن با عنوان‌ها و عباراتی مانند برده‌داری نوین، کودکان کار، بی‌خانمان‌هایی که برای بقا در خیابانها می‌جنگند و یا کودکانی که آینده خود را برای یافتن یک لقمه نان قربانی کرده‌اند، یاد می‌کنند.
دختران کار آسیب‌پذیرتر از پسرانند؛ آنها در معرض بیماری‌های بیشتری قرار می‌گیرند؛ چون آب به اندازه کافی برای شستشو ندارند و موهایشان بلند است، شپش دست از سرشان بر نمی‌دارد.
کمبود ویتامین، فقر آهن، شپش، عفونت‌های پوستی، زرد زخم، عفونت‌های گوش، سوءتغذیه شدید، و هپاتیت آ و ایدز، تنها بخشی از بیماری‌های کودکان کار است.
در کرج، ۶۰محلِ جمع‌آوری زباله توسط کودکان، مورد بررسی قرار گرفته و نتایج فاجعه‌باری از آن به دست آمده است.
از کودک ۱۲ساله تا کودک ۴ساله در میان زباله‌گردها وجود دارند و زندگی در آلونک‌های ساخته شده از آشغال و نبود دستشویی و حمام برای این کودکان و شیوع بیماری و درگیری با جانوران موذی، فقط بخشی از نتایج این بررسی‌ها بوده است.
این کودکان حداقل ۱۰ساعت و نیم و حتی گاه تا ۲۰ساعت در طول روز زباله‌گردی می‌کنند.
اما آن سوی این فاجعه، مافیایی است که شیره جان این کودکان رنج و درد را می‌مکد.
یک کارشناس درباره درآمد سالانه این نوع مافیای می‌گوید:
« در سال ۹۷ گردش مالی پسماند خشک شهر تهران حدود ۲ هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان بوده که سهم شهرداری ۳۰ درصد و سهم پیمانکاران جمع‌آوری زباله ۷۰ درصد را شامل می‌شده است.»
در این حوزه آسیبهای بسیاری وجود دارد؛ آدم می‌کُشند، گوش می‌برند و برخی از آنها همراه خود بادیگارد دارند.
وی گفت: «امروز نهادهای قانونگذار وضعیت زباله گردها را درک نمی‌کنند و در بده بستانهای سیاسی کسی به‌دنبال راه‌حلی برای آنان نیست.»
یک عضو مجلس که نایب‌رئیس فراکسیون پیشگیری از آسیبهای اجتماعی است به قدرت این مافیای اشاره می‌کند.
وی درباره بهزیستی و ساماندهی وضعیت کودکان کارمی‌گوید: « بهزیستی و سایر دستگاه‌ها هر چقدر در رابطه با ساماندهی کودکان کار تلاش می‌کنند به نتیجه نمی‌رسند زیرا قدرت مافیا از آنها بیشتر است. »
