فراخوان شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی به اعتصاب سراسری کارگران نفت و گاز

فراخوان به اعتصاب سراسری کارگران نفت و گاز در اعتراض به پایمال شدن حقوق کارگران توسط شرکت‌های پیمانکاری

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی طی یک بیانیه خواستار اعتصاب سراسری کارگران نفت و گاز در سراسر مناطق نفت‌خیز شد. استثمار بیرحمانه کارگران شرکت نفت و گاز که به صورت پیمانکاری مشغول به کار می‌باشند، ادامه دارد. صاحبان شرکت‌های پیمانکاری باید بدانند، زمان چپاول دسترنج کارگران رو به پایان است.

این شورا زمان آغاز اعتصاب کارگران نفت و گاز را روز ۲ اردیبهشت‌ماه اعلام کرده است. کارگران نفت و گاز بایستی این روز را به نمایش اتحاد و همبستگی خود تبدیل کنند. کارگران نفت و گاز به خوبی می‌دانند، تنها در این صورت است که می‌توان به حقوق پایه‌ای خود برسند.

متن کامل بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات گارگران پیمانی خطاب به کلیه کارگران نفت و گاز به شرح زیر است:

برای دوم اردیبهشت ماه آماده می شویم

این بار ما کارگران نفت و گاز در اعتراض به عدم افزایش دستمزدهایمان و بی‌پاسخ ماندن خواست‌ها و مطالبات‌مان از روز دوم اردیبهشت وارد اعتصاب می‌شویم.

پیمانکارن مفت‌خور حتی از افزایش دستمزد تایید شده شورای عالی کار که ۵۷ درصد اعلام شده، امتناع می‌کنند.

بسیاری از شرکت‌ها به کارگران خود گفته‌اند ما افزایش حقوقی برایتان نخواهیم داشت. این درحالی است که قیمت اجناس سرسام‌آور افزایش یافته و این افزایش‌ها سیر صعودی دارد.

در مقابل قلدری‌های پیمانکاران در بعضی کارگاه‌ها، همکاران ما دست از کار کشیده و تسویه حساب کرده‌اند. در برخی شرکت‌ها نیز در درون شرکت دست به اعتصاب زده‌اند.

برای آن که تصویر روشن‌تری از اوضاع داشته باشیم، به اخبار زیر توجه کنید:

ـ بنا بر گزارش همکاران در شرکت ناورود در پتروشیمی کنگان، سطح دستمزدها بسیار پایین و مزد را بر اساس ۳۰ روز کار محاسبه می‌کنند. یعنی در آنجا ۲۴ روز کار است و شش روز استراحت.

ـ فیترهای پتروپالایش کنگان در شرکت فولاد کوشان ۲۲ روز کار می‌کنند بدون تو راهی؛ ولی در همانجا جوشکاران با ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی کار می‌کنند.

ـ روز ۲۵ فروردین همکاران ما در پتروشیمی آرین متانول با خواست افزایش دستمزد دست به اعتصاب زدند. در برابر اعتصاب کارگران، پیمانکاران خواستند که تا روز ۲۷ فروردین سر کار بروند تا به آنها پاسخ داده شود. بعد هم با قلدری به کارگران اعلام کردند، یا سر کار بروید و یا تسویه حساب کنید.

ـ در سایت یک پتروشیمی بوشهر نیز در برابر اعتصاب همکاران، پیمانکاران تهدید کرده‌اند با کسانی که سرکار برنگردند، تسویه حساب می‌شود و به جای آنها نیروی جدید خواهند گرفت.

ـ روز جمعه ۲۶ فروردین‌ حدود ۴۰۰ نفر از همکاران پروژه ساخت مخازن در پالایشگاه آدیش کنگان (پیمانکاری جمشید ممبینی؛ شرکت مبین صنعت کوشای اسپانه) در اعتراض به عدم افزایش ۵۷ درصدی دستمزدها در حرکتی اعتراضی کار را تعطیل و با پیمانکار پروژه تسویه حساب کردند. پیمانکار پروژه فقط حاضر به افزایش ۱۰ درصدی دستمزدها بودند که با اعتراض همکاران روبرو شد. در مقابل این موضع پیمانکار، همکاران ایستاده و گرفتن کار در این شرکت را تحریم کرده‌اند.

ـ همکاران در پتروشیمی بوشهر نیز خواستار بیست روز کار و ده روز استراحت و افزایش حقوق ۳۷ درصدی هستند و بر اعتصاب متحدانه برای روز دوم اردیبهشت تاکید دارند.

ـ همکاران ما در ساختار صنعت پتروشیمی ارین متانول با خواست افزایش دستمزد دست به اعتصاب زدند. در مقابل حسن‌نیا، رئیس شرکت اعلام کرده است که شرایط همین هست که هست و هر کسی ناراضی است تسویه حساب کند و برود و کارگران هم کوتاه نیامده و به اعتراض خود ادامه می‌دهند.

همه اینها نشان می‌دهد که نیروهای هر شرکت به تنهایی نمی‌توانند با قلدری‌های پیمانکاران مقابله کنند.

پیمانکاران چپاولگر متحد عمل می‌کنند و ما هم باید متحد باشیم تا بتوانیم تعرضات هر روزه به زندگی و معیشت‌مان را عقب بزنیم.

در مراکز، کارگران روز دوم اردیبهشت را به عنوان روز اعتصاب و اعتراض به زورگویی‌های پیمانکاران اعلام کرده‌اند.

«شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی» هم‌صدا با این نیروها، از همه همکاران می‌خواهد که متحدانه کنار یکدیگر بایستند و با اعتصاب قدرتمند خود و نشستن در مقابل کارگاه‌هایشان مقابل قلدری‌های پیمانکاران چپاولگر بایستند و این روز را به روز نمایش اتحاد و همبستگی خود تبدیل کنند.

همکاران! خواست ما کارگران پروژه‌ای و پیمانی کوتاه شدن دست پیمانکاران و لغو قوانین برده‌وار مناطق ویژه اقتصادی در مراکز نفتی است.

ما خواستار افزایش حقوق‌ها متناسب با نرخ واقعی هزینه‌های زندگی و افزایش هر روزه آن هستیم و همانطور که قبلا هم اعلام کرده‌ایم مزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۶ میلیون باشد.

در عین حال درمان رایگان و تحصیل رایگان و داشتن حق مسکن حقوق پایه‌ای همه کارگران و همه مردم است.

همچنین باید به امنیتی کردن مبارزات و تهدید کارگر به اخراج به خاطر طلب حق و حقوقش خاتمه داده شود.

ما خواستار شرایط انسانی کاری و زیستی در محیط کار و زندگی‌مان هستیم. خوابگاه‌ها و غذاخوری‌ها و وضع غذا باید بهبود قابل قبولی پیدا کنند. هنوز در بعضی کارگاه‌ها همکاران ما جای مناسبی برای غذاخوری ندارند و باید در گرما و سرما در محیط باز غذای خود را میل نمایند.

ما با تاکید بر این مطالبات، از همه همکاران می‌خواهیم که در روز ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر در مقابل کارگاه‌ها و دفاتر مناطق ویژه اقتصادی جمع شویم و حق و حقوق‌مان را طلب کنیم و هم‌صدا با همه کارگران و همه مردم و هم طبقه‌ای‌هایمان در سراسر جهان روز جهانی کارگر، اول ماه می را گرامی بداریم!