مناطق ویژه اقتصادی در ایران خارج از قوانین کار عمل کرده و به هیچ مرجع کارگری پاسخگو نیستند
مناطق ویژه اقتصادی یکی از راهکارهای فرار از قوانین حقوقی کشور است. این مناطق برای باز کردن راه مناسبات اقتصادی صندوق بین المللی پول تشکیل شده است. قیمت برقراری این مناسبات را کارگران با استثمار مضاعف در این مناطق می‌پردازند. این مناطق دارای مقررات اقتصادی متفاوتی است. بدلیل سلطه سیاست رانت و فساد بر کشور این مناطق رویایی‌ترین سرزمین برای استثمار کارگران توسط کارفرما است. در این مناطق حقوق نیم‌بند کار هم جایی ندارد و کارفرما توان انجام هر کاری را دارد.
نداشتن امنیت شغلی برای کارگران
در این مناطق امنیت شغلی برای کارگران قرارداد موقت وجود ندارد. کارگران نفتی که در مناطق ویژه اقتصادی کار می‌کنند از حقوق قانون کار محروم هستند. در این مناطق قرار است که قوانین سازمان بین‌المللی کار اجرا شود. این قانون روی کاغذ مانده و بدلیل مناسبات فاسد حاکم بر شرکت‌ها و وزارت نفت هیچ الزام اجرایی ندارد.
قرار بود مناطق ویژه اقتصادی با انجام امور زیربنایی و ایجاد اشتغال به وضعیت اقتصادی آن مناطق کمک کند.
این مناطق نه تنها به اهداف گفته شده نرسیده، بلکه بیشتر در راستای محدود کردن حقوق کارگران عمل کرده است.
رانت و فساد گسترده در مناطق ویژه اقتصادی
حسن حبیبی عضو هیات مدیره کانون شوراهای کار در رابطه با مناطق ویژه اقتصادی مصاحبه‌ای انجام داده است. حبیبی دراین مصاحبه به فساد گسترده در این مناطق اشاره می‌کند. وی گفت: «نباید فراموش کنیم که امروز عده‌ای از معافیت‌های حاکم بر مناطق آزاد و ویژه‌ی اقتصادی سوءاستفاده می‌کنند. بطوری که شرکت‌های خود را در مناطق آزاد ثبت کرده اما در تهران دفتر دارند. یعنی هم معافیت مالیاتی دارند و هم در عمل در مناطقی غیر از مناطق آزاد و ویژه‌ی اقتصادی مشغول به کار هستند. خب چنین چیزی چگونه اتفاق می‌افتد جز اینکه بگوییم عده‌ای از رانت‌های گسترده برخوردارند.»
شرایط سخت کاری با حقوق‌های ناچیز
کارگران در مناطق ویژه اقتصادی از چتر حمایتی قانون کار بی‌بهره هستند. این مناطق تابع قراردادهای سازمان بین المللی کار قرار دارند. به این صورت کارفرمایان دست باز در استثمار و پایمال کردن حقوق کارگران دارند. وضعیت حقوقی و شرایط کاری کارگران قرارداد موقت دلیل واضحی بر این ادعا است. در حال حاضر حقوق یک کارگر قرارداد موقت در آن شرایط جوی و کار طاقت‌فرسا کمتر از ۵ میلیون تومان است.
کارگران معترض به سرعت توسط کارفرمایان اخراج می‌شوند
این کارگران حق هیچ اعتراضی ندارند و به سرعت توسط کارفرمایان اخراج می‌شوند. روند اخراج هم خارج از ریل قانون کار است. حبیبی دراین رابطه می‌گوید: «در قانون مناطق آزاد گفته شده است که اگر کارگری اخراج شد. هیات حل اختلاف یا هیات رسیدگی کننده به تخلفات این کارگر را تبرئه و اعلام کرد که اخراج او موجه نبوده است. در این شرایط به جای اینکه به استناد ماده ۱۶۵ قانون کار برای او بازگشت به کار بزنند و حق‌السعی ایام تعلیق را هم به او پرداخت کنند، کارفرما را برای برگشت و یا عدم برگشت او مخیر کرده‌اند. اگر تصمیم کارفرما به عدم برگشت این کارگر باشد باید بجای یک ماه، با ۴۵ روز خاتمه قرارداد کار بدهد.»
به این صورت مناطق ویژه اقتصادی سرزمینی رویایی برای کارفرما شده است. دراین مناطق استثمار کارگران به شدیدترین حالت انجام می‌شود و کارگران حق هیچ اعتراضی ندارند. شرکت‌های این مناطق که توسط آقازاده‌ها و ایادی حکومت اداره می‌شوند بیشترین سود را به جیب می‌زنند. سهم کارگران از دسترنج‌شان فقط فقر و ضایعات ناشی از سختی کار است.
- هشدار نماینده کارگران مدت موقت نفت به وزیر نفت در رابطه با تعلل در بررسی وضعیت کارگران
- برچیده شدن شرکت های پیمانکار خواسته اصلی کارگران اعتصابی
اینستاگرام ایران کارگر: https://www.instagram.com/irankargar2019
به کانال تلگرام ایران کارگر بپیوندید https://t.me/IranKargar96
