زادروز زرتشت ، تنها پیامبری که از میان آرینها برخاست
فروردین (۶ فروردین , ۲۶ مارس) زادروز زرتشت ، تنها پیامبری است که از میان آرین ها برخاست و «کردار نیک، پندار نیک، و گفتار نیک» را ندا داد و ترویج کرد تا پیروان آموزشهای او به ویژه ایرانیان، با این منش پرورش یابند و بارآیند.
زرتشت هیچگاه نگفت که از جانب خدا (اهورامزدا) مامور هدایت بشر شده است. زرتشت خود را یک آموزگار خوبیها و برحذرداشتن بشر از گراییدن به بدیها مینامید.
او میگفت که گریز از بدیها و پلیدیهاست که در بشر ایجاد احساس شادی و نیکبختی میکند و این احساس تا ابدیت در او باقی میماند. زرتشت در عین حال یک شاعر و فیلسوف بزرگ هم بود.
اوستا – کتاب زرتشت – در عین حال از قدیمیترین نوشتههای جهان و سند تمدن پیشرفته ایرانیان عهد باستان است.
قطعات اوستا که در دوران هخامنشیان در کتابخانههای کاخهای سلطنتی نگهداری میشد به دست نظامیان اسکندر مقدونی نابود شدند.
از آن پس این مطالب، از شعر و نثر در ذهن موبدان، از نسلی به نسل دیگر منتقل میشد. بلاش یکم، شاه اشکانی ایران در نوروز ۷۶ میلادی از موبدان که به دیدار او رفته بودند با تاکید خواست تا سال بعد (سال ۷۷ میلادی)، ششم فروردین ـ زادروز زرتشت ـ اوستا باید جمع آوری، تکمیل و به او داده شود.
انگیزه او از این کار این بود که میگفت، پیر شده و عمری از او باقی نمانده و میخواهد که این کار در دوران او انجام شده باشد.
اوستا نزدیک به دو قرن بعد در دوران اردشیر بابکان و به همت «تنسTansar -Tonsar » روحانی ارشد وقت (موبد موبدان) تکمیل شد و شامل ۳۴۸ فصل (بیش از میلیون کلمه) در ۲۱ کتاب است.
در دوران شاپور دوم (ذولاکتاف) چند قطعه گمشده قبلی بر آن اضافه شد و چون به پارسی باستان (زبان اوستایی) بود بعدها بر آن تفسیر و راهنمایی نوشته شد که زند (زند اوستا) نامیده میشود.
با هدف تسهیل رجوع به مطالب، خلاصه اوستا تحت عنوان «خرده اوستا» تدوین شده است. شرح این تحولات (تاریخچه اوستا) در کتاب «دین کرد» آورده شده است.
زادروز زرتشت از دوران ساسانیان یک روز ملّی اعلام شد و بر ایام رسمی نوروز اضافه گردید. سال ۱۹۲۲ میلادی تقریبا ۱۰ دهه پیش، شورای عالی معارف (شورای عالی فرهنگ) به ریاست دهخدا، زادروز زرتشت را بر تعطیلات مدارس ایران افزود.
بعدا دولت هم تعطیلات نوروزی ادارات را از سه روز به هفت روز افزایش داد؛ زیرا که روز هفتم فروردین ماه، از عهد باستان روزی خوشیمن و ویژه امضای قراردادها، رسیدن به توافقها و سازش و تحکیم همبستگیها بوده است.