خدمات پرستاران و اهمیت آن در دوران کرونایی
بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی تهران و بازنشستگان سندیکای فلزکار مکانیک، متنی را با عنوان «خدمات پرستاران و اهمیت آن در دوران کرونایی، منتشر کردند.
متن بازنشستگان این دو سندیکا به شرح زیر است:
«پرستاران بزرگترین گروه کارکنان نظام سلامت را تشکیل می‌دهند و نقش موثری در جامعه و حیات اجتماعی آن دارند.
پرستاری با گرایش‌های مختلف، درمانی, بهداشتی, روانی, آموزش و پیشگیری, توانبخشی, فوریت‌های پزشکی و مراقبت‌های پزشکی ویژه, در همه عرصه‌های بهداشت و درمان و در همه مراحل زندگی انسان، از نوزادی تا سالمندی نقشی حیاتی و موثر دارد.
پرستاری به ویژه در بخش درمان از شغل‌های بسیار سخت به شمار می‌رود، از این رو نیازمند حمایت‌های ویژه است.
بنا بر استانداردهای جهانی تعداد پرستار به بیمار در بخش عمومی در وضعیت مطلوب، یک پرستار به ۴ بیمار است؛ از لحاظ تعداد پرستار در کل کشور باید تعداد پرستاران دو برابر تخت‌های بیمارستانی باشد، در حال حاضر در کشور ۱۱۲ هزار و ۸۰۰ تخت وجود دارد که با احتساب ۲ پرستار برای هر تخت، باید بیش از ۲۲۰ هزار پرستار شاغل به کار وجود داشته باشد؛ اما اکنون حدود ۱۴۰ هزار پرستار داریم.
در حال حاضر عده‌ای از پرستاران ایرانی به آمریکا، کانادا و استرالیا مهاجرت کرده و در آن جا حقوقی به مراتب بالاتر از ایران دریافت می‌کنند؛ به طوری که متوسط حقوق ماهیانه پرستاران در ایران حدود دو میلیون تومان است، ولی در این کشورها، حداقل ۶ تا ۱۰ میلیون تومان دریافت می‌کنند.
بار عمده خـدمات پرستاران که بر عهده آنها می‌باشد بهداشتی و درمانی است
بسیاری از پرستاران پس از چندین سال کار مداوم، سلامت خود را از دست می‌دهند، یکی از دلایلی که پرستاران رنج دوری از خانواده را تحمل می‌کنند و به کشورهای دیگر برای کار می‌روند این است که در کشورمان به پرستاران کم توجه‌ای شده است.
در ایران پرستاران در سمتی کار می‌کنند که سنگینی بار کاری بر دوش جامعه پرستاری است و آنها بیشترین خدمات را ارائه می‌دهند، اما پول‌ها در جیب کسان دیگری می‌رود؛ تفاوت در پرداخت دستمزدها گاهی نزدیک به صد برابر است.
به علاوه برخی از پرستاران مواجهه با عدم امنیت شغلی و قراردادهای موقت هستند و در مواردی حقوق آنها چندین ماه به عقب افتاده است.
یکی دیگر از مشکلات جامعه پرستاری در کشور ما ایران، موضوع خصوصی‌سازی امر بهداشت و سلامت است که از سویی شاهد تشکیل هتل بیمارستان‌های مخصوص طبقه مرفه و از سوی دیگر تهدید سلامت اکثریت مردم زحمت‌کش ایران هستیم.
ضرورت امروز کشور، اتحاد همه نیروهای پرستاری و دیگر زحمت‌کشان یدی و فکری جهت ایجاد تشکل‌های مستقل سندیکایی و تشدید مبارزه با سیاست‌های ارتجاعی ضد منافع زحمت‌کشان و ضد منافع ملی است تا رانت‌خواران و غارت‌گران را به عقب‌نشینی وادار نمائیم.
بدون حضور سندیکاها و سازمان‌های صنفی مستقل نمی‌توان از گشایش در وضعیت معیشتی و پیشرفت زندگی نیروهای پرستاری سخن گفت.
پیش به سوی احیاء سندیکاها و اتحادیه‌های مستقل پرستاری با هدف ارتقاء بخشیدن به سطح زندگی عموم مردم و ریشه کن کردن فقر و نابرابری.»
بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی تهران
بازنشستگان سندیکای فلزکار مکانیک
آذر ماه ۹۹
