تجمع اعتراضی کشاورزان ماهشهر به بی‌آبی و خشکسالی + فیلم
در پی اعتراضات گسترده کشاورزان در شرق اصفهان که طی سالی جاری چندین بار ادامه داشته است روز سه شنبه ۳۰ دی‌ماه ۹۹، تجمع اعتراضی کشاورزان ماهشهر نیز به دلیل کمبود آب و وضعیت خراب کشاورزی برگزار شد.
در این تجمع اعتراضی، کشاورزان معترض پلاکاردی در دست داشتند که بر روی آن نوشته شده بود، « فریاد کشاورزان گرسنه.»
در ویدئویی که کشاورزان معترض منتشر نموده‌اند، یکی از کشاورزان از وضعیت خراب کشاورزی و نبود آب و خشکسالی گله می‌کند و می‌گوید: « ما کشاورز هستیم؛ به علت کم‌آبی و مصیبت خشکسالی، بیکار هستیم؛ پولی نداریم کشاورزی ما از بین رفته است. بارندگی نیست.»
این کشاورز معترض، به نمایندگی از سایر کشاورزان، در ادامه به آوارگی و بی‌خانمانی کشاورزان اشاره کرده و می‌گوید: « خانه از خودمان نداریم؛ حاشیه‌نشین شهر هستیم؛ کرایه نشین هستیم؛ دولت هیچ کمکی به ما نمی‌کند؛ زمین‌هایمان تبدیل به بیابان شده است. اگر آب باشد کشاورزی می‌کنیم.»
کشاورز دیگری از درد بی‌آبی و نبود امکان کشاورزی می‌گوید: « اگر آب باشد که کشاورزی می‌کردیم و به شهر نمی‌آمدیم؛ چکار کنیم؟ کجا برویم؟»
یاد‌آوری می‌شود که طی دو هفته گذشته، کشاورزان در اصفهان نیز، در اعتراض به دزدی حقآبه خود، چندین بار دست به تجمع اعتراضی زده‌اند.
روز شنبه ۲۷دی، کشاورزان شرق اصفهان، برای پیگیری حقابه خود و در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته‌ها و وعده‌های عملی نشده خود و قطع آب کشاورزی آنها توسط نورچشمی‌ها و وابستگان به مقامات دولتی، در فلکه خوراسگان دست به تجمع اعتراضی زدند.
روز دوشنبه ۲۲ دی‌ماه ۹۹ نیز، تجمع اعتراضی کشاورزان شرق اصفهان در اعتراض به سرقت آب زاینده رود توسط نورچشمی‌های حکومتی، برای چندمین بار، جلوی ساختمان صدا وسیما در شهر اصفهان برگزار شده بود.
سالیان پیاپی است که آب زاینده رود در قسمت بالایی رودخانه، توسط ویلاهای آقازاده‌ها و کارخانه‌های ذوب‌آهن و فولاد مبارکه وابسته به سپاه، بی‌رویه برداشت می‌شود و تاکنون در سایه حمایت حکومت، این دزدی آشکار آب، همچنان ادامه دارد.
به دلیل نبود آب کشاورزی و خشک شدن زاینده رود، این روزها، شاهد کوچ اجباری کـشاورزان اصـفهان، از روستاهای خود به اطراف شهر، برای پیدا کردن کار هستیم. زیرا پس از خشک شدن باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی کـشاورزان اصـفهان که به منشاء ریزگردها در این استان تبدیل شده است، دیگر چاره‌ای برای آنها باقی نمانده است.
