خانه از پایبست ویران است؛ بکارگیری مستقیم کودکان زباله‌گرد توسط پیمانکاران شهرداری

ایران – کودکان کار

خانه از پایبست ویران است؛ پیمانکاران شهرداری مستقیما کودکان زباله‌گرد را بکار میگیرند!

نشست نمایشی بررسی وضعیت کودکان زباله گرد

۴۰ درصد کودکان زباله گرد نان‌آور خانواده هستند

اولین نشست « کارگروه بررسی وضعیت زباله گردی کودکان» تشکیل شد و طی آن نمایندگان دستگاه‌های ذیربط به بیان مشکلات ناشی از کار این گروه از کودکان پرداختند.
در یک نشست نمایشی که روزنامه انتخاب گزارش کرده است, مازیارفر, عضو جمعیت امداد دانشجویی امام علی (ع) در اولین نشست کارگروه بررسی وضعیت زباله گردی کودکان با اشاره به نتایج باصطلاح پژوهشی که در ۱۰ استان کشور انجام شد, گفت: «در این پژوهش همزمان ۶۸۵ کودک شناسایی شدند که بیشتر ملیت آنها ایرانی, افغانستانی و پاکستانی بود»، که قطعا آمار واقعی بسا فراتر از این است.
وی افزود: از بین این کودکان ۴۱ درصد مطلقا بیسواد بودند, ۵۲ درصد داخل مراکز تفکیک زباله زندگی می‌کردند و سطح بهداشت آنها به شدت پایین بود.
مازیارفر با بیان اینکه در کنار محل تفکیک زباله، آلونک‌هایی ایجاد شده که این کودکـان در کنار افراد بزرگ در همانجا زندگی می‌کنند گفت: ۴۰ درصد این کودکان تنها منبع درآمد خانواده خود هستند و کل خانواده را حمایت می‌کنند. بحث بسیار تلخی که درباره این موضوع مطرح است کارفرمای کودکـان زباله گرد است.
وی افزود: دو مسیر اصلی برای کار این کودکان وجود دارد, نخست پیمانکار شهرداری است که مستقیما این کودکان را استخدام می‌کند و برایشان کارت صادر می‌کنند و مسیر دوم افرادی هستند از خود ماموران شهرداری که این کودکـان را استثمار می‌کنند و پولی از آنها می‌گیرند تا بتوانند در منطقه کار کنند.

کودکان زباله گرد در معرض انواع بیماریهای ایدز، هپاتیت، کزاز، حصبه، سالک پوستی و . . .

وی افزود: حداکثر زمان زباله گردی حدود ۲۰ساعت و میانگین آن ۱۰.۵ساعت ااست. ۶۲ درصد این کودکان هرگز از دستکش استفاده نمی‌کنند و ایدز, هپاتیت, کزاز, حصبه, سالک پوستی, انگل‌های روده‌ای, اسهال خونی, فلج اطفال, زانو درد و کمردرد از جمله بیماری‌هایی است که کودکـان زباله گرد را هدف قرار می‌دهد. با وجود همه مشکلات، هیچ نهاد ناظر و مسئولی وجود ندارد و معمولأ NGO ها اجازه پیدا نمی‌کنند به این کودکان سر بزنند و مواردی داشتیم که چند نفر از همکاران ما مورد ضرب و شتم ماموران شهرداری قرار گرفتند.

رحیمی مدیرعامل جمعیت امداد دانشجویی امام علی (ع) نیز در این نشست با بیان اینکه نباید فکر کنیم چگونه باید آسیب‌های ناشی از کار کودکان را کم کنیم بلکه باید به فکر رفع کامل آن باشیم گفت: طبق قانون, کار کودک به این شکل خلاف است و جزء مصادیق پر ضرر کار کودک محسوب می‌شود. اینکه بخواهیم دستکش به کودکـان زباله گرد بدهیم یا وی را بیمه کنیم معنایش این است که کار وی را تایید کرده‌ایم. در حالیکه باید ریشه‌های این موضوع را جستجو کرد.

هادی شریعتی نائب رئیس انجمن حمایت از حقوق کودکـان نیز گفت: «ما درباره قشری حرف می‌زنیم که به بدترین نوع کار کودک یعنی زباله گردی روی آوردند. درباره قشر فرودستی سخن می‌گوییم که صدایشان شنیده نمی‌شود. بستن در کارگاه‌های تفکیک زباله و توزیع دستکش نمی‌تواند مشکل را »حل کند باید با فقری که خانواده این کودکـان با آن روبرو هستند مبارزه کنیم.

اما واقعیت این است نه از این نشست و نه از هیچ نشست دیگری هیچ راه کاری برای ممانعت از کار کودکان، زباله گردی کودکـان، دستفروشی کودکـان و . . . در نمی‌آید. علت این «شغلهای» سخت و جانفرسا که اساسأ با روح کودکانی که در این سن و سال باید در مدرسه و آموزش باشند همخوان نیستند اساسأ فقر مالی خانواده یا اعتیاد پدر و مادر و سایر مصائبی است که امروز گریبان درصد بالایی از جمعیت ایران را فرا گرفته است. مسئولین این نظام که خودشان مسبب همه این نابسامانیها و آسیب‌های اجتماعی هستند نه می‌خواهند و نه می‌توانند گره ای از مشکلات بیشمار اقتصادی اجتماعی کشور باز کنند. حاصل این جلسات و نشستها هم جز رد و بدل کردن یک سری حرفهای بدون پشتوانه عملی و ژستهای میان تهی حقوق بشری نیست. اما حداقل این جلسات و این بحثها نشان می‌دهد که همه مسئولین و مقامات نظام نسبت به آنچه که طی ۳۹ سال بر سر کودکان ایران زمین می‌رود کاملأ آگاهی دارند و فردا روز کسی نیست که بگوید ما بی خبر بودیم.

خانه از پایبست ویران است . . .