شرکت های پیمانکار بدلیل وابسته بودن به مافیای حاکم بر صنایع نفت و استثمار کارگران سودهای نجومی به جیب می‌زنند
صورت‌های سیاه‌چرده با دستانی که از روغن و نفت به سیاهی می‌رود. این نمایی از یک کارگر شرکت نفت است. کارگران صنعت نفت با دمای بالای ۵۰ درجه شناخته می‌شوند. هر سال هم بر شدت دما افزوده می‌شود. زمانی آنها بدلیل کار سخت و طاقت‌فرسا حقوق‌های بالایی دریافت می‌کردند. اما حالا بدلیل استثمار توسط شرکت های پیمانکار از فقیرترین کارگران ایران محسوب می‌شوند.
عسلویه و منطقه ویژه پارس جنوبی یکی از مهمترین حوزه‌های اقتصادی کشور محسوب می‌شود. این حوزه روزانه میلیون‌ها دلار سودآوری دارد. برای چرخاندن این حوزه هزاران کارگر، مهندس، متخصص و غیره فعالیت دارند.
با توجه به شرایط سخت کاری و آب‌وهوایی انتظار می‌رود که این افراد مشکل معیشت نداشته باشند. اما حقوق بسیاری از این افراد متخصص کمتر از ۵ میلیون تومان در ماه است.
مافیای حاکم بر شرکت های پیمانکار
ذبیح الله میرزایی از کارکنان ارکان ثالت در مصاحبه با خبرگزاری فارس (۲۴خرداد۱۴۰۰) به مافیای حاکم بر شرکت های پیمانکار اشاره می‌کند. او می‌گوید: «مطالبات ما بحث پیمانکار است. در دولت ششم زمانی که پالایشگا‌های عسلویه شروع به کار کردند، شرکتهای تامین نیرو برای استخدام کارگران قراردادهایی با شرکتهای خارجی منعقد کردند. اما زمانی که تحریم‌ها آغاز شد، شرکت‌هایی مثل توتال و هیوندا از ایران رفتند. این شرکت‌ها قبلاً کار تامین نیرو را برای پالایشگاه‌های عسلویه انجام می‌دادند. با شرکت در مناقصه‌هایی که اکثراً به صورت فرمالیته و نه شرایط عادلانه برگزار می‌شد، اقدام به انجام خدماتی در پالایشگاه‌ها می‌کنند. پشت پرده این مناقصات مافیایی وجود داشت که شرکتهای کوچک توانستند برنده شوند.»
به این صورت نقش مافیایی که از آقازاده‌ها و عوامل حکومت تشکیل شده است در استثمار کارگران بخوبی روشن می‌شود.
شرکت هـای پیمانکـار با ۴ یا ۵ نفر هیات مدیره فامیلی
وی در ادامه تصریح می‌کند: «شرکتهای کوچک قبل از حضور در عسلویه دارای سابقه‌های ضعیفی در بخش خدماتی بودند. بعضی از آنها گاهی خدمات کوچکی در روستاها انجام داده بودند. ولی با ورود به مناقصات قراردادهایی تا ۲۰۰ میلیون دلار با آنها بسته شد. این شرکتهای کوچک هیچ سابقه‌ای برای سرویس، تعمیر و نگهداری پالایشگاه‌های بزرگ را نداشتند. آنها فقط کارهای غیرتخصصی نفت انجام داده بودند. این قراردادها به صورت دو ساله منعقد می‌شود. حتی خود پالایشگاه مبالغ زیادی را برای تجهیز کردن این شرکت‌ها پرداخت می‌کند و آنها هیچ سرمایه‌ای از خود ندارند. ۴ یا ۵ نفره هیأت مدیره و مدیرعامل که اکثرا با هم روابط فامیلی دارند این شرکت‌ها را اداره می‌کنند.»
اصلی‌ترین خواسته کارگران پالایشگاه آبادان حذف شرکت هـای پیمانکـار است
کارگران پالایشگاه آبادان روز سه‌شنبه ۸ تیرماه بر حذف شرکتهای پیمانکار از روند تولید تاکید دارند. یکی ازکارگران می‌گوید: « برای قرارداد تعمیرات، پالایشگاه یک پیمانکار می‌آورد. همه چیز را پالایشگاه در اختیار شرکت پیمانکار می‌گذارد. متریال سبک و سنگین و حتی غذای نفرات را در اختیارش می‌گذارد. خود نفرات هم نفرات پالایشگاه هستند و معمولاً هر کدام چند سال سابقه کار در پالایشگاه دارند. شرکت پیمانکار مربوطه حتی نفر هم نمی‌آورد! اما ماهی چند صد میلیون سود خالص در جیب پیمانکار می‌رود. آخر چرا؟! ما می‌گوییم وقتی این آقای پیمانکار هیچی هزینه از جیب نمی‌کند، چرا باید سود کند. اصلاً چرا باید باشد، چرا باید حقوق کارگران را گروگان بگیرد؟! بنابراین مهمترین و اصلی‌ترین خواسته ما کارگران پیمانکاری، فقط حذف پیمانکاران است.»
شرکت های پیمانکار زاییده فساد و رانت حاکم بر صنایع کشور
در یک کلام خواسته اول کارگران اعتصابی حذف شرکت های پیمانکار و واسطه ها است. کسانی که بدلیل وابستگی به حکومت به رانت‌های کلان دسترسی دارند و از طریق استثمار کارگران سودهای نجومی به جیب زده‌اند.
واقعیت تلخی که بر صنایع نفت و گاز کشور حاکم است، فقر گسترده کارگران زحمتکش این صنعت است. علت این فقر را باید در بنیان‌های این رژیم که فساد و رانت است جستجو کرد. فسادی که باعث شده ثروت میلیون دلاری روزانه آن به جیب سران حکومت سرازیر شود. اما چیزی به کارگران و زحمت‌کشانی که آنرا تولید می‌کنند. نرسد.
- هشدار نماینده کارگران مدت موقت نفت به وزیر نفت در رابطه با تعلل در بررسی وضعیت کارگران
- نگرانی اعتصابگران صنعت نفت از نرسیدن به نتیجه دلخواه شان بعلت نداشتن تشکل کارگری
اینستاگرام ایران کارگر: https://www.instagram.com/irankargar2019
به کانال تلگرام ایران کارگر بپیوندید https://t.me/IranKargar96
