«برنامه هفتم توسعه» یا سراب فریب؟

برنامه هفتم توسعه کشور، سراب فریبی برای لشگر گرسنگان و محرومان جامعه – گفتار هفته

در مهرماه سال گذشته، خبر تدوین سند برنامه هفتم توسعه کشور، توسط دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام شد.

محسن رضایی در این زمینه گفت: «سیاست‌های کلی برنامه هفتم توسعه کشور در سال آینده به مجلس و دولت ابلاغ می‌شود». اما این برنامه چیست و قرار است با این سند، چه مشکلاتی از جامعه حل شود؟ آیا این برنامه یک سراب فریب است یا نقشی در توسعه اقتصادی کشور خواهد داشت؟

مجلس در انتظار دریافت برنامه هفتم توسعه کشور

مجتبی یوسفی، عضو هیأت رئیسه مجلس، روز نهم شهریور تأکید کرد که باید برنامه هفتم توسعه هر چه زودتر به مجلس ارائه شود. زیرا از سال ۱۴۰۱، برنامه ششم توسعه به پایان رسیده و باید برنامه هفتم توسعه اجرایی گردد. وی اضافه کرد که لازم است قبل از ارائه لایحه بودجه سال آینده، این برنامه در مجلس بررسی و تصویب شود. لذا دولت باید لایحه بودجه را هرچه سریعتر به مجلس ارائه کند.

برنامه هفتم توسعه قرار است چه معجزه‌ای کند؟

فرشاد مؤمنی، رئیس مؤسسه مطالعات دین و اقتصاد در سخنانش، در روز ۱۰ آبان ۱۴۰۰ به چنین توهماتی پاسخ داد. وی که استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی نیز می‌باشد، به خطرات بزرگتری که اساس امنیت ملی را به خطر انداخته است، اشاره کرد.

مؤمنی در این زمینه‌ اظهار داشت که در ۱۰ سال گذشته ما ۵ بار شاهد سقوط اقتصادی با شاخص ۳۰ روستایی بوده‌ایم. (شاخص ۳۰ روستایی، شاخص نرخ تورم در روستاها نسبت به شهر می‌باشد). مؤمنی گفت: «اگر در هر کجای دنیا چنین مساله‌ای رخ داده بود، موجب نگرانی شدید دولتمردان آن می‌شد. زیرا این شاخص‌ها اساس امنیت ملی را متزلزل می‌کند. وقتی در کشوری امنیت ملی مختل باشد، هرگونه توسعه‌ای نیز ناممکن است. به همین دلیل هر برنامه‌ای برای توسعه کشور نمی‌تواند معجزه‌ای کند. بلکه باید به دلایل بوجود آمدن ناهنجاری‌های موجود توجه نمود».

آشفتگی‌ و ناهنجاریها، کلیت نظام را در برگرفته است

این اقتصاد‌دان دولتی سعی می‌کند کاری به سیاست‌های کلی نظام که از طرف خامنه‌ای اعمال می‌شود، نداشته باشد. وی در اظهارنظرهای اقتصادی خود صرفا به برخی از نتایج حاصله در برنامه‌های قبلی توسعه اشاره کرده و می گوید:

آشفتگی موجود در کلیت نظام، چشم‌انداز‌ نگران‌کننده‌ای را در مقابل‌مان قرار داده است.
آشوب‌های غیرمتعارفی در جامعه بوجود می‌آید که شدیدا نگران‌کننده هستند.
فردی افراطی بر مسند کار قرار گرفته که تصور می‌کند می‌خواهد ریشه نئولیبرالیسم در کشور را بخشکاند.
مسئولین با احکام غم‌انگیزی که صادر می‌کنند، عامل بغرنج‌تر شدن وضعیت بوجود آمده هستند.
بیش از ۲۵ درصد جمعیت کشور حاشیه‌نشین شده‌اند.
در مسائل اجتماعی کشور شاهد آشفتگی و ناهنجاری زیادی هستیم.
با سیاستگذاری‌های غلط شک‌های جدی به جامعه و اقتصاد کشور وارد کرده‌ایم.
با شوک عجیب بنزینی به کشور، هیچ منفعتی برای جامعه روستایی کشور حاصل نشده است.
سطح فقر در جامعه چنان گسترده شده که مساله فقر در کشور کاملا موضوعی امنیتی شده است.

تاکنون حتی یکی از اهداف برنامه‌های توسعه محقق نشده است

فرشاد مؤمنی در سخنانش نا‌امیدی خود نسبت به برنامه هفتم توسعه را چنین بیان نمود: «از سال ۱۳۲۷ برنامه‌های توسعه ۵ ساله عرضه شده‌ است. اما تاکنون که برنامه ششم توسعه را گذرانده‌ایم، همه تکراری بوده و حتی یکی از اهداف کلیدی آن محقق نشده است».

مؤمنی در پایان اضافه کرد که اکنون در شرایط حساس و خطیری قرار داریم. وی تأکید کرد که باید با نگاهی غیرسیاست‌زده به مسائل ملی نظر داشته باشیم.

این حاکمیت ضدمردمی باید در انتظار بحرانها و البته بازتابهای گسترده و سراسری اجتماعی از جانب محرومان و گرسنگان کشور باشد. مردمی که بدلیل ۴۰ سال غارت و چپاولگری سران این دیکتاتوری، دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد و در کف خیابان پاسخ این حاکمیت را خواهند داد.