انتخابات ۱۴۰۰ یکپایگی در حاکمیت به قیمت جراحی و کندن قشر وسیعی از حکومت در دروان پایانی است
نگاهی به روند قضایا در این مدت نشان از تصمیم‌گیری برای یکپایگی این حکومت توسط خامنه‌ای دارد. تحریم گسترده انتخابات ۱۴۰۰ و ریزش نیرو در جریان یکپایه شدن برای خامنه‌ای کاملا واضح بود. اما او برون رفت نظام از بحران سرنگونی را در پیمودن این مسیر جدید می‌بیند. مسیری که یادآور روزهای واپسین شاه در تاسیس حزب رستاخیز است. با یک تفاوت که شاه در اوج قدرت و ثروت بود. اما حالا نظام جمهوری اسلامی در بنبستهای اجتماعی اقتصادی محاصره شده است.
مقایسه یکپایگی و حزب رستاخیز در روزهای پایانی دو نظام
روزنامه ایندیپندنت (۲۸ خرداد۱۴۰۰) دررابطه با یکپایگی حکومت می‌نویسد: «این انتخابات ریاست‌جمهوری لحظه «حزب رستاخیز» جمهوری اسلامی محسوب می‌شود. همان‌طور که اقدام محمدرضا شاه پهلوی برای برپایی دولت تک‌حزبی در سال ۱۹۷۵ اوج اقتدارگرایی او و اشتباهی خطیر دانسته می‌شود، جمهوری اسلامی نیز تا مدت‌ها با شبح این انتخابات روبرو خواهد بود.
ایجاد حزب رستاخیز در سال ۱۹۷۵ تلاش غریبی برای نهادینه کردن حکومت شاه و ایجاد فضا برای ابراز مخالفت وفادارانه و انجام مباحثاتی درون حکومت بود. جمهوری اسلامی هم خط قرمز مخالفت را اعلام کرده… امکان اصلاحات در ایران خیلی وقت پیش از میان رفته بود. با قتل‌های زنجیره‌ای ۱۹۹۸، با سرکوب خونین اعتراضات دانشجویی در ۱۸ تیر و با جنبش سبز ۸۸. مثل «لحظه رستاخیز» سال ۱۹۷۵ این انتخابات وانمود به عمل، به قانون‌گرایی و انتخابات را هم کنار می‌زند تا توحش و خودسرانه بودن ماهیت جمهوری اسلامی که از ابتدا چنین بوده، آشکار کند.»
اقدامات خامنه‌ای برای انجام یکپایگی در انتخابات ۱۴۰۰
خامنه‌ای برای رسیدن به این هدف خود چندین اقدام جدی انجام داد. این اقدامات توان ناچیز رژیم را به نحو چشمگیری کاهش داد.
– با حذف لاریجانی و دیگر کاندیداهای خامنه‌ای ناچار به حذف قسمت عمده‌ای از بدنه نظامش شد. حذف لاریجانی برای پیشگیری از دو یا سه قطبی شدن انتخابات بود.
– کاندیداهای تایید شده آنقدر پوششی و پوشالی هستند که هر کس می‌تواند تصمیم خامنه‌ای برای تک قطبی کردن را بدون تامل دریابد.
– جنگ افروزی در غزه و سایر نقاط خاورمیانه هم برای خفه کردن اعتراضات از داخل حاکمیت بود. به این ترتیب زمینه را برای یکپایگی بدون اعتراض پیش برد.
رقابتی نبودن انتخابات از سال ۶۰ تاکنون
انتخابات از سال ۶۰ تاکنون هیچگاه رقابتی نبوده است. ایندیپندنت در این رابطه می‌نویسد: «برخی رسانه‌های بین‌المللی به اشتباه از این گفته‌اند که این اولین انتخابات غیررقابتی ریاست‌جمهوری در تاریخ جمهوری اسلامی است. واقعیت این است که از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۶ نیز انتخابات ریاست‌جمهوری عموما غیررقابتی بودند. در ششمین انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۷۲ که هاشمی رفسنجانی با حمایت جناح راست و جامعه روحانیت مبارز می‌کوشید پیروز شود تا به ریاست‌جمهوری ادامه دهد، تنها سه رقیب داشت که هیچ‌کدام حمایت حزبی جدی نداشتند و امیدی به پیروزی‌شان نبود. احمد توکلی، عبدالله جاسبی (که به عنوان رئیس دانشگاه آزاد منصوب خود آقای رفسنجانی بود) و رجبعلی طاهری.»
با نزدیک شدن به پایان زمان واقعی رای‌گیری می‌توان نتیجه گرفت که مردم ایران با تحریم انتخابات یک نه بزرگ به سران این دیکتاتوری گفته‌اند. تحریم گسترده انتخابات نامشروع بودن هر چه بیشتر این نظام را آشکار می‌کند. دیگر حتی یکپایگی هم نمی‌تواند درمانی بر بنبستهای این نظام باشد.
- فیلم و گزارش از خالی بودن شعبه های رای گیری انتخابات در نقاط مختلف تهران تا عصر جمعه
- گزارش تصویری از کسادی شعبه های رای گیری و تحریم انتخابات توسط مردم تا ساعت ۱۵- عکس‌ها
اینستاگرام ایران کارگر: https://www.instagram.com/irankargar2019
به کانال تلگرام ایران کارگر بپیوندید https://t.me/IranKargar96
