اعتصاب کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران در اعتراض به ساعت کار اجباری
کارگران اورهال پالایشگاه تهران در اعتراض به برقراری ساعت کار اجباری از سوی مدیران این پالایشگاه دست به اعتصاب زدند. این کارگران می‌گویند بر اساس قراردادهای کاری، زمان ساعت کار مشخص است و این اضافه‌کاری‌های اجباری بدون در نظر گرفتن افزایش حقوق اضافه‌کاری غیرقانونی و زورگویی به کارگران است.
روز دوشنبه ۶ تیرماه ۱۴۰۱، کارگران اورهال پالایشگاه نفت تهران در اعتراض به افزایش اجباری ساعت کاری‌شان دست از کار کشیده و اعتصاب کردند. کارگران می‌گویند برقرار کردن اضافه کاری اجباری در حالیکه حقوق‌های فعلی به‌سختی کفاف خرج و مخارج فقط نیمی از ماه را می‌دهد، فشار حداکثری بر ما حداقل بگیران است.
اورهال یا بروزسانی، به تعمیرات پایه‌ای پالایشگاه‌های نفت، پتروشیمی، نیروگاه‌ها و دیگر تجهیزات در شبکه گفته می‌شود. تعمیرات پایه‌ای یا بازسازی، پیش از بروز خرابی دستگاه‌ها انجام می‌شود. این تعمیرات نقش پیشگیرانه از بروز شکستگی، سوراخ شدن و حادثه و انفجار در تجهیزات پالایشگاهی را دارد.
یادآوری می‌شود، کارگران بخش‌های مختلف صنعت نفت از جمله داربست‌‌بندها از روز اول تیر سال جاری دست به اعتراض و اعتصاب زدند. خواسته اصلی کارگران اجرایی شدن کمپین ۲۰ روز کار ۱۰ روز استراحت و همچنین افزایش حقوق‌های ناچیز متناسب با خط فقر بالای ۱۲ میلیون تومانی و وضعیت تورمی و گرانی‌های چند برابری است.
- اعتصاب کارگران شرکت ایران افق دهلران
- اعتصاب کارگران عایق کار پتروشیمی هنگام
- پیوستن کارگران پروژه ای شرکت آی جی سی به اعتصاب کارگران نفت + فیلم
نداشتن امنیت شغلی کارگران اورهال و تهدید اخراج در صورت اعتراض صنفی از سوی شرکت‌های پیمانکاری
سال گذشته در ادامه اعتصاب سراسری کارگران نفت بیش از ۷۰۰ کارگر اعتصابی پالایشگاه تهران در پی اعتراض صنفی اخراج شدند.
نداشتن امنیت شغلی و نادیده گرفتن قوانین کار از سوی شرکت‌ها، کارگران اورهال را به برده کارفرمایان تبدیل کرده است. این کارگران از هیچ‌گونه مزایای سختی کار و بیمه برخوردار نیستند. شرکت‌های پیمانکاری در پرداخت مزد این کارگران تابع هیچ قاعده و قانونی نیستند.
یکی از کارگران اورهال در منطقه نفتی جنوب می‌گوید:
«برای گرفتن حقوق هیچ مسیر قانونی برای کارگران روزمزدی باز نیست. یکبار تصمیم به شکایت از کارفرما در هیات‌های حل اختلاف کارگری و کارفرمایی در یکی از مناطق ویژه اقتصادی گرفتم. نوبت من ۹ ماه بعد تعیین شد که عملاً برایم بی‌معنا بود. چون آن زمان به پول نیاز داشتم و اساساً تا ۹ ماه بعد حقوق‌ها پرداخت شده بود.»
تاکنون کارگران داربست بند در ۹ پتروشیمی در اعتصاب بسر می‌برند. این پتروشیمی‌ها عبارتند از:
پتروشیمی صدف، پتروشیمی آپادانا، پتروشیمی دماوند، پتروشیمی کیان، سایت یک و دو پتروشیمی بوشهر، پتروشیمی آرین، پتروشیمی مرجان و پتروپالایش کنگان
همچنین کارگران داربست‌بند در بیش از ۱۳ شرکت پیمانکاری نیز به اعتصاب کنندگان پیوسته‌اند. این شرکت‌ها عبارتند از:
حاجی‌پور، شرکت رستاک پویا، شرکت فراسکو، پیمانکاری شهبازی، پیمانکاری مطوری، شرکت ایده‌سازان، شرکت پایندان و شرکت اکسیر صنعت پیمانکاری تناوب، پیمانکاری رشیدی، پیمانکاری همتی و پیمانکاری موسوی.
صاحبان شرکت‌های پیمانکاری، به منظور پایان دادن به اعتصاب کارگران، آنها را تهدید به اخراج کرده و دستمزد آنها را پرداخت نمی‌کنند. کارگران می‌گویند تا رسیدن به خواسته‌هایشان حاضر به عقب‌نشینی نخواهند بود.
اینستاگرام ایران کارگر: https://www.instagram.com/irankargar2019
به کانال تلگرام ایران کارگر بپیوندید https://t.me/IranKargar96
